Dat zeg ik…….ZEN!

De oase die loungeset heet…..
Ga er maar eens goed voor zitten, want dit is soap-waardig.

Weten jullie het nog, mijn getwijfel, mijn gewik en geweeg, mijn dubben over wel of niet? De eerste stap was de moeilijkste, toegeven dat de set die Tjebbe zo liefdevol bouwde toch écht rot is.

IMG_1622

Maar de realiteit won het van mijn emotie, de banken zijn na 5 jaar nu toch echt rijp voor de sloop. De hockers wil ik nog wel bewaren. Die lijken me nog best oké.

Tijdens het bezoek aan de Gamma voor een rol gaas, paaltjes en tiewraps voor een afrastering voor Buster zag ik een multifunctionele set staan.
Het aanschafbedrag is, ondanks de korting van 25%, best pittig.
Net als altijd ga ik niet over één nacht ijs en wordt er een plussen en minnenlijstje opgesteld. Het kostte drie koffie, twee thee, een ijsthee met tussendoor twee wandelingen met Buster , het plaatsen van een afrastering en een velletje papier met de voors en tegens.

Ik bel met het Gammafiliaal om te vragen tot wanneer de actie geldt.
“Tot vandaag mevrouw”.
Shit…..ik schenk een glas rosé in en hak dan toch de knoop door.
iPad gepakt, Gamma site geopend, bestelling geplaatst en van schrik een te grote slok genomen.

Maar ik voel me trots, op mijn eerste grote beslissing in m’n uppie.
En ik voel ook een lichte blijdschap. Omdat we nu toch een leuk zomers vooruitzicht hebben. Ondanks dat een vakantie er niet in zit en ik mijn 50e verjaardag niet kan vieren.
Nu maar hopen dat de zon uitbundig gaat schijnen, zowel op die verjaardag als komende zomer. En dat Buster het maar net zo lekker mag hebben op die dagen als nu, want wat kan die hond genieten in de zon….

IMG_1617

Vanmorgen wilde ik deze beslissing graag delen met collega’s en de set even laten zien. Dus hop, naar de website van Gamma.

Maar, huh?
Wat zie ik nu?
Loungeset Modena nu met 25% korting.
Alweer?
En nu dus 200 euro goedkoper dan gisteren?
Ik zal hier maar niet typen wat ik zei en al helemaal niet wat ik dacht.
Ik begin aan mezelf te twijfelen.
Dit kan toch niet?
Heb ik het dan gisteren verkeerd gelezen?
Heb ik de medewerker verkeerd begrepen?
Dat ik teveel heb betaald is in elk geval wel heel duidelijk…..


De twijfel is al snel weg als ik de foto van de dag ervoor pak.
Nee hoor, niks vergissing, het staat er echt.
Ik voel me behoorlijk geborduurd!Om 8.10 gebeld met de klantenservice. Aardige meneer aan de telefoon. Hij begreep mij helemaal en zou navraag doen over een creditering en mij binnen een half uur terugbellen.

Hij had het denk ik druk want ik hoorde niks. Dus om 9.30 zelf teruggebeld.
Dit keer een aardige dame. Die zocht op ordernummer en zag dat crediteren niet kon.
“Dat kan niet in het systeem worden verwerkt….”
Na navraag door haar bij een collega kreeg ik als advies om de order van zondag te annuleren en een nieuwe order te plaatsen. Ik gaf aan graag eerst een annuleringsbevestiging en credittoezegging te ontvangen voordat ik een nieuwe bestelling ging plaatsen. Dat kon.
De annulering zou intern worden doorgezet en ik zou binnen 30 minuten een bevestiging per mail ontvangen. Dat gebeurde niet.

Om 10.10 dus toch maar weer gebeld. Gesproken met dame nummer twee. Die gaf aan dat de annulering intern uitstond en dat de bevestiging er nu direct per mail aan kwam.
Voor de zekerheid was het handig volgens haar als ik het formulier voor herroeping van een overeenkomst zou uitdraaien, invullen en insturen. Dan kon het in elk geval echt niet mis gaan. En dan kon ik ook gewoon bestellen.

Advies opgevolgd. Formulier uitgedraaid, ingevuld, ingescand en per mail naar de klantenservice gestuurd. En de bestelling geplaatst…..
Ja hoor, nu kreeg ik een bevestigingsmail, van de herroeping. Dat het binnen 3 werkdagen in behandeling zou worden genomen.
Neeeeeeee, ik wilde heel zeker weten dat dit goed zou gaan.

Om 10.40 gebeld, de derde dame nam op. Die kon beide orders zien staan.
En dat er een annuleringsverzoek uitstond bij het magazijn voor de ‘dure’ order.
Maar dat er nog geen antwoord was dus kon zij mij ook niets bevestigen.
Maar, ik zou zeker in de ochtend een mail krijgen.

Ik begin me zorgen te maken…..dat blijkt niet ongegrond…..

IMG_1641Om 12.50 gebeld. Meneer nummer twee.
Met hoeveel mensen zouden ze daar eigenlijk zitten?
Hij ziet helemaal geen annulering verwerkt staan.
Wel staan beide orders nog actief.
Ik uit mijn bezorgdheid en vraag hem om de order van 26 maart alsnog ongedaan te maken. Hij zegt dit toe en ik heb om 12.55 een mail met annuleringsbevestiging. Ik let daarbij niet op het ordernummer in de onderwerpregel…..

Om 13.48 krijg ik een mail met een creditnota.
Voor de order van vandaag….

Whaaaaaaaaaaa……..
Dát is dus nou net niet de bedoeling.

Dus, wéér gebeld. Om 14.25 uur spreek ik dame nummer vier.
Zij vraagt na en nu wordt voorgesteld om alles zo te laten zoals het is. Ik krijg mijn 599 z.s.m. terug en de resterende 200 wordt gecrediteerd nadat ik de loungeset ontvangen heb…. Daarmee ga ik dus niet akkoord! Want de fout ligt bij Gamma, niet bij mij.

Inmiddels licht gefrustreerd uit ik wat mij tot nu toe allemaal is overkomen en dat ik de nu door hen gemaakte fout toch echt niet in mijn schoenen laat schuiven. Dat ik het daarnaast ook behoorlijk raar vind dat crediteren van het verschil vanmorgen niet mogelijk was en nu ineens wel?
Ik verzoek haar beleefd maar wel duidelijk om te regelen dat:
– het juiste ordernummer wordt geannuleerd,
– mij van die correcte annulering een bevestiging te mailen
– mij deze week nog het hoogste bedrag, van de geannuleerde
order, terug te laten betalen.

Ik ga opnieuw in de wacht. Inmiddels heb ik zes keer gebeld en ruim een uur in de wacht gestaan. En dan…..wordt de verbinding verbroken. Ik adem in, ik adem uit en ik bel opnieuw.

Een allervriendelijkste dame, nummer vijf, begrijpt mij helemaal.
Ze loopt zowaar naar haar collega, dame vier, om te overleggen en zegt dat ik teruggebeld wordt door iemand van een andere afdeling. Als ik mijn mond open om te zeggen dat ik bang ben dat ik niet teruggebeld ga worden zegt ze “Ik zorg ervoor dat u écht wordt teruggebeld, dit kan namelijk echt niet zo”.
We zijn het weer eens. Ik denk ‘let it go’ en zeg dat ik in spanning afwacht.

Om 15.30 word ik gebeld. Door meneer nummer drie, van ‘de andere afdeling’ – dat blijkt de afdeling salesmanagement te zijn.

Hij is verbaasd dat ik in de lach schiet als hij verzucht dat hij zich door een dossier heeft geworsteld waar hij als medewerker al moedeloos van wordt en hoopt dat ik hem nog ga vertrouwen als hij zegt dat hij er alles aan zal doen om te zorgen dat het goedkomt.
Ik leg hem uit dat ik wel erger heb meegemaakt en dat ik meestal eerst ongeduldig, dan misschien boos maar uiteindelijk altijd erg lacherig wordt van dit soort gedoe.

“Pfoe, dat valt dan weer mee” zegt hij daarop.
“Nou, eerst maar eens zorgen dat ik én mijn geld terugkrijg én op 7 april met een lekker glas rosé op die set kan ploffen” grap ik.
“Inmiddels ben ik ook wel aan een glas toe” krijg ik terug.

Fijn, dit is iemand met gevoel voor humor. Hij zegt me toe dat hij de herroeping ongedaan gemaakt heeft, dat de credit van de order van vandaag binnen 48 uur op mijn rekening staat en dat dit als het aan hem ligt ook voor het verschil tussen beide orders geldt.

Hij gaat vanmiddag zelf langs de afdeling financiën en belt me dan terug.

Ik probeer ZEN te blijven…..to be continued……

IMG_1640

Naschrift:
Diezelfde middag volgt een mail van de ‘salesmeneer’, hij meldt dat ik het bedrag van de foutief gecancelde order binnen twee werkdagen op mijn rekening heb en dat het verschil tussen beide orderbedragen z.s.m. daarna volgt. Daarover bericht hij mij binnen 2 dagen.
Ik wacht in spanning af. Natuurlijk wel heel blij met deze schriftelijke toezeggingen…..
LeukMeer reacties weergeven

Reageren

Reacties
Barbara Bosman
Schrijf een reactie…

Cocon

Het wordt tijd om mij in een cocon te wikkelen.
Onbereikbaar voor onnodig commentaar, ongefundeerde kritiek, opmerkingen dat ik toch gewoon zelf om hulp kan vragen, kortom kwetsende zaken die mij telkens weer extra omver werpen.

Monarch Butterfly Crysalis

Gisteren was de druppel die de emmer deed overlopen. Iemand vroeg hoe het ging, met mijn gips en alles… Ik gaf eerlijk antwoord. Tenminste, ik meldde niet hoe ik me voelde want daar zit niet iedereen op te wachten weet ik inmiddels.
Ik zei ook niet dat het werk, zowel op kantoor als thuis, me tegenvalt qua belasting met deze gipspoot. En dat alle goedbedoelde opmerkingen over ‘rustiger aan doen’ me inmiddels vreselijk irriteren omdat dat gewoon geen optie is.
En dat ik niet snap dat mensen dat niet snappen.
Tuurlijk kun je rustig aan doen, als iemand anders je was doet, stofzuigt, je vloer dweilt, de hond uitlaat en borstelt, kookt, afruimt, opruimt, etc. En ja, Juul doet haar deel, voordat we die voor de zoveelste keer te horen krijgen.

Ik zeg dus alleen dat ik mijn boodschappen één keer per week laat bezorgen door AH.
En toen ging het mis.  IMG_1450
Er kwam commentaar.
Behoorlijk onbehoorlijk commentaar ook nog. Over het feit dat dit toch eigenlijk te duur is voor mij….
Ik gaf de persoon in kwestie gelijk en vroeg wanneer diegene tijd had om volgende week met mij boodschappen te halen.
Nou dat was nou net niet de bedoeling. Want er waren toch wel anderen die dat konden doen met me?

Ik heb gemeld wat de opmerking met me deed en heb control/alt/delete toegepast op Facebook.

Dat heb ik daarna nog bij twee anderen toegepast die, toen ik dit voorval beschreef, aangaven dat ik wel erg negatief was.

Volgens mij doen we het juist retegoed, Juul en ik. Ondanks de tegenslagen die we na het overlijden van Tjebbe ook nog voor onze kiezen hebben gekregen, ondanks alles wat we nu niet meer kunnen doen en wat we juist zo graag wel zouden willen doen. Om af en toe een soort kleine rouwpauze te hebben. Met wél een weekend weg of een vakantie, wél je verjaardag kunnen vieren, wél die tuin kunnen opknappen, wél op pad met anderen te gaan omdat je je dat wél kunt veroorloven.
Ja dat zijn luxeproblemen, ik weet het. Maar het komt wel bovenop al het andere verdriet. En bovenop de teleurstelling die we ervaren nu we naast het grote gemis en verdriet steeds weer merken dat we naast Tjebbe ook veel andere mensen verloren.
Waarvan we voorheen, tot en met de uitvaart, dachten dat ze er voor ons zouden zijn.

Wist ik veel dat juist die uitvaart een breekpunt zou betekenen voor een aantal relaties en dat ik daar dus niet alleen afscheid nam van Tjebbe. Dat er mensen in die aula zaten die we daarna niet meer zouden zien of spreken. Dat toezeggingen loze beloften zouden blijken. Dat dit steeds opnieuw zou kwetsen. Dat dit óók een reden kon zijn om huilend in slaap te vallen.

Het is tijd voor rust. Ik wil niet langer gekwetst worden. Ik ben al gekwetst genoeg.
Na 20 maanden kan ik het gewoon niet meer opbrengen om altijd maar te moeten aangeven hoe het gaat en om hulp te vragen. Om steeds weer zelf initiatieven te moeten ontplooien. Om bijna altijd alles alleen te moeten doen. Om niet meer samen te kunnen overleggen over belangrijke beslissingen. Om alleen wakker te liggen van zaken die je ook nog eens niet met anderen wílt overleggen.

Ik trek me bewust terug. Leg de focus op Juul, Buster, de katten en mijn werk.
Op hun onvoorwaardelijke liefde voor mij en die van mij voor hen.
Op de voldoening die ik haal uit mijn werk en het prettige contact wat ik heb met superlieve collega’s.
Op het warme contact met Tjebbe’s ouders, waarbij het wederzijdse begrip door gedeeld verdriet enerzijds schrijnend is maar anderzijds ook zo mooi.

En daarbuiten neem ik rust. Een broodnodige pauze van alle ellendige opmerkingen, verwijten en roddel. Wie langs wil komen is en blijft van harte welkom. Maar ik doe zelf even heel bewust een stap terug. Het lukt gewoon niet meer. Soms gaat het zover dat ik dankbaar ben dat we Buster hebben omdat ik daardoor wel naar buiten moet.

En ik hou me, naïef maar hoopvol, vast aan de gedachte dat er een tijd komt dat ik mijn lief weer zie en met hem samen de balans kan opmaken. Want reken maar dat ook hij niet begrijpt waarom sommige mensen zo anders zijn dan we dachten.