De weersvoorspellingen voor het weekend waren fantastisch.
Op 1 april, daar ontstond denk ik de misser, hoorde ik na het journaal dat het ‘zomers’ zou worden in het weekend.
Zaterdag 3 april, ik word wakker om 5:00 en naast het gekwetter en gefluit van de vogels hoor ik het kabaal van flinke regen op de dakkapel van Juul.
Als ik dat hoor vanuit de slaapkamer dan is er sprake van een serieuze bui…
Ik ga naar beneden, slaap is toch niet meer te vatten, en terwijl ik thee zet zie ik kleine riviertjes langs het keukenraam stromen.
Lente? Zomerse temperatuur? Niet dus.
In de middag wordt het droog en is het aangenaam, maar buiten zitten is dat nog niet.
Jij had nu waarschijnlijk net als voorgaande jaren met de Kärcher in de achtertuin gestaan. Prima weer voor. Korte broek aan met slippers en gaan.
Bloedfanatiek, alles moest natuurlijk diezelfde dag nog af. Al werd het avondwerk.
Ik heb die drive nu niet. Help Juul met leren en kruip daarna met een boek en thee op de bank.
We gaan wel even met Belle, aan een tuigje, de tuin in. Ze vindt het geweldig.
Dat is onze tuininspanning voor vandaag.
Zondag. Het is in de ochtend niet veel beter dus ik maak een verwenontbijt voor Juul en worstel me door de stapel gratis kranten heen. Kijk House of Cards af op Netflix, man man man wat een cliffhanger weer. We zouden er niet over uitgesproken raken.
Ik maak een salade van de overgebleven zalm uit de oven en tref nog een gehaktbroodje met geitenkaas. Appje naar vrienden of ze ’s middags tijd hebben voor een borrel.
Dat hebben ze, en zin ook. Gezellig, iets om naar uit te kijken.
’s Middags breekt de zon door. Pistache, onze lieve franse jeweetwelkater, mag inmiddels weer naar buiten. Hij is erg blij als ik twee kussentjes van binnen haal en me buiten bij hem installeer aan onze picknicktafel. In de zon met boek, thee en een appel.
Het is lekker in de zon maar blij word ik er niet van.
Concentreren lukt me ook ineens niet meer. Het verhaal kan mijn aandacht niet vasthouden. Ik snap er niks van. Het lezen ging de laatste weken toch juist net wat beter?
Overbuurvrouw en kleindochter zijn bezig met de nieuwe elektrische fiets en we raken aan de praat. Even afleiding en een moment van gezelligheid.
Later die middag komen de vrienden voor de borrel. Het kan zowaar in de tuin, aan onze picknicktafel. Het is aangenaam warm en we hebben het goed samen. Het voelt zo vertrouwd en toch ook weer niet. Bijna als vanouds. Bijna….maar nooit meer helemaal.
Wat mis ik jou dan toch enorm. Want naast mijn wijntje hoort jouw biertje. Na zo’n borrel hoort de BBQ aan te gaan. En horen we samen te bedenken dat we nog lang niet naar binnen willen omdat het ‘de eerste warme dag is’ en we die zo lang mogelijk buiten willen uitzitten. Ik in omslagdoeken gehuld en jij trekt misschien zelfs een lange broek aan.
Maar het mag niet zo zijn. Het zal nooit meer zo zijn. Die avond lig ik om 22:00 uur in bed.
De boze wereld even ontvlucht. Diep onder mijn dekbed. En ineens realiseer ik me waarom ik het die middag niet kon, lezen, genieten en zelfs met mijn ogen dicht en gezicht naar de zon geheven geen rust kon vinden. Hoe moet dat ook….zonder jou?
Bosvrouw 